Mobile device - Print - Bottom

Previous Chapter -- Next Chapter

9.2. Tsoro ma kanmu

---

Sakamakon wa’azin bishara a sassa daban-daban na duniya ya haɗa da yin ba’a ko zarge-zargen rashin haƙuri har zuwa kamawa da ɗaurewa, har ma da mutuwa. Wasu gwamnatocin Musulunci irin su Saudiyya ko Iran suna samun halaccinsu daga kasancewa masu kare Musulunci. Idan irin wannan gwamnati ta ƙyale yin bishara, a aikace za ta yi watsi da nata dalilin wanzuwarta. Ko da mutanen da ke cikin irin wannan gwamnati suna jure wa ra’ayi dabam-dabam ko addinai dabam-dabam, ba za su iya furta irin wannan haƙuri a fili ba (1 Korinthiyawa 1:18). Hatta gwamnatocin da ba su da tsattsauran ra'ayi irin su Masar har yanzu suna karbar halaccinsu daga addini, don haka dole ne su zama masu kare irin wannan addini.

Wani dalili na haramcin aikin bishara shi ne yadda wasu gwamnatoci ke fargabar mayar da martani daga masu tsattsauran ra'ayin addinin Islama a kasarsu. Wannan bai shafi kasashen Musulunci kadai ba har ma a yammacin kasar, inda akwai wasu wuraren da ba a yarda da yin bishara ko kuma a kalla ba a nuna damuwa ba saboda hukumomi na tsoron fushin masu tsattsauran ra'ayi.

Ga wasu Kiristoci, abin ya ragu. Duk da haka ko a ƙasashen da aikin bishara ba bisa ƙa'ida ba, suna iya fuskantar izgili ko raini. A sakamakon haka, Kiristoci da yawa a duk faɗin duniya suna tsoron yin magana game da Kristi ga Musulmai. Amma Littafi Mai Tsarki ya tuna mana cewa ƙaunar Allah ta fi rai kanta, saboda haka ya kamata mu ɗaukaka shi da gaske (Zabura 63:3).

Mobile device - Print - Top